Misschien een vriendje?

hi allemaal,


Hoop dat mijn hand en dat de computer het blijft doen!
We hadden al van veel mensen gehoord dat Vientiane niet zoveel was, maar het is echt waar!
In de hoofdstad zijn er een aantal Wat, Tempels, maar verder houdt het op.
Wij waren er vol goede moet op zaterdag, want dat is de dag om uit te kunnen gaan. Even alle spanningen eruit gooien!
Maar toen we het internet verlieten kwamen we een jongen tegen die ons heel aardig probeerde te helpen naar een bar die gesloten was!
Toen zijn we bij zijn guesthouse terecht gekomen. Hij pakte zijn gitaar en zo hebben we dus in meerdere talen geprobeerd te zingen!
Irene vertelt dat ze zo een last heeft van haar darmen. Dus hij wilde de volgende dag voor ons koken en samen met ons naar de markt gaan!
Prima zo gezegd zo gedaan!

Zondag na een uitgebreid ontbijt (met 2 belgen) zijn we naar het Buddha park gegaan 25 km buiten de hoofdstad. Een prachtig park met mooie beelden!
Een monnik en een andere jongen wilden graag met ons praten om engels te leren. Goed de monnik wil vooral weten of we een vriendje hadden en hoe oud we waren, maar goed, grappig was het wel!
Die avond zijn we inderdaad naar de markt geweest. Song en ik hebben het eten samen gemaakt en Irene zat buiten met de engelse jongens. (Mike en Laws)
Hierna hebben we gegeten, gedronken en gezongen volgende week feest de drakenrace helaas zijn we er dan niet meer.
Toen ben ik nog even naar de computer geweest. En Song wou mee... Dus daar loopt een jongen en een meisje samen over straat. Dit bekent in Laos; verkering! Hij is voor zijn vorige vriendin 2 jaar Japans gaan leren, heeft haar toen opgezocht en kwam toen tot de conclusie dat hij te laat was. Ze was al getrouwd en had al een kind!
Dus Ireen ziet het al voor zich...
Over 3 jaar komt Song naar nederland en... Tja we zien wel!
Ik heb het vandaag nog eens nagevraagd aan een andere jongen en het is echt waar. Dus misschien heb ik Laos verkering??? hihi

Maandag zijn we naar de ambassade van Cambodja geweest! Deze was natuurlijk dicht, van 7-11 okt. Dus stonden we daar voor het hek!
Goed een beetje lachen en een paar telefoontjes en het komt allemaal goed! Voor $10 meer toch geregeld! binnen 45 min stonden we weer buiten met Visum!
Helemaal happy! Toen we bij het hotel aankwamen, stonden de jongens daar met het volgende voorstel; moter of eigen auto? Die dachten dat de dames lang nodig hadden om te beslissen, maar we waren er heel snel uit! De auto! Dus zo doende is Mike in een monster van een Fort gaan rijden. four weel aan drive etc.
Best spannend! Wij op naar een natuurgebied Phu Khao Khuay, waar je 50 procent kans hebt op het zien van olifanten! Helaas na een kleine, makkelijke klim van 1 uur geen olifanten. Wel de meest vreemde lunch ever. Sticky rice met mieren, gerookte beef of vis. En een soort zoet zure groenten??
Al met al, heerlijk dus...
Nadat we op de terugweg ook nog de rottende hond hebben gefotografeerd, was het avontuur weer klaar.
Op naar de stad!
Die avond de bus gepakt, snel nog een broodje gehaald en toen hup de tuk tuk in. Hier konden wel 7 mensen op een bankje zitten zei de chauffeur dus iedereen schoof nog iets meer in, maar onderhand zaten we al met 9 mensen op 1 bank.
Aangekomen bij het station werden we naar een of andere bus gestuurd! Toen we daar aankwamen was het voor ons nog een raadsel of we met 2 mensen op 1 bed moesten. Algauw werd Irene van een bed af gestuurd, want we hadden geen bed nummer op ons ticket staan! Oh dat hebben we als eens eerder mee gemaakt! Wij op zoek naar iemand die een nummer erop kon zetten.
Niemand natuurlijk, evenlater kwam er een meisje aan die zei, jullie zitten op mijn plaats! Wij stonden niet op, want met onze wagenziekte en mijn hand zouden we nooit in een bovenbed komen, maar leg dat maar eens uit! Toen kwam er een man aan die pakte onze tickets en liep ermee weg. Ik zei nog, die zet er nu wel een nummer op. Je had Irene moeten horen! En ja hoor nr. 33 en 34.
Goed met veel geklets, lachen en de andere kant opkijken ging het meisje boven liggen. We hebben een redelijke nacht gehad. Niet in 1 keer doorgeslapen, maar wel bijna!

Dinsdag aangekomen in Pakxe om 6.10 helemaal mooi.
Vandaag rustdag. Heerlijk rustig een douche genomen en gegeten. Toen een planning gemaakt voor hoe nu verder.
Daarna naar het info centrum en toen kijken hoe we per boot verder konden. Dit was mogelijk voor $70 p.p. Ja dat gaat hem niet worden.
Dus na de lunch Irene naar internet en ik op pad voor een andere boot!
Geen boten, maar wel 1 roeiboot, waarmee ze aan het oefenen waren voor de race van volgende week!
Ik ben de stad uitgelopen met een papierje met Laos woorden erop; Ik zoek een boot naar Champasak.
Na een 15 min gelopen te hebben kwam ik bij een restaurant aan, voor Laos mensen.
Hier een cola besteld en toen mijn briefje laten zien. Ze wisten het allemaal, maar in Laos. Goed daar kan ik niets mee. Gelukkig was er 1 man die engels kon. Hij wou me alles vriendelijk uitleggen.
Mooi hij had ook wat gekrabbeld dan zou het goed komen, helaas hebben we nooit de boten gevonden!
Net toen ik op wilde stappen, begon het te regenen. De man zei kom erbij zitten... dus dat heb ik maar gedaan. Ik kreeg natuurlijk gelijk een glas Laos bier. Begrijp nu pas, dat je pas mag drinken na elke proost.
Ik deed vrolijk mee! Ook de geroosterde eend smaakte aardig?!
Ik heb niet zoals die man deed, de hele poot met bot en al gegeten, maar ik vond mezelf alweer een hele held.
Hierna werd ik netjes afgezet bij mijn guesthouse, niet dat ik de naam wist, maar wel de weg! Toen Ireen opgezocht en met een klein ommetje een restaurant gevonden waar we heerlijke rottie hebben gegeten, voor 5 euro waren we klaar!

Ook voor morgen de Tuk Tuk geregeld voor maar 30.000 Kip 3 euro helemaal prima!
Op naar het volgende avontuur!

Binnenkort volgen de foto's.

Truste....