de Annapurna cirquit

Hallo allemaal,

Ik ga kijken wat ik allemaal gaan schrijven.Goed een begin altijd lastig.
De eerste dag van de trekking was een reis met de bus van Kathmandu naar Bhulbhale. Hier hebben we onze eerste overnachting gehad. Gelijk in de bus kwamen we al voor een aagename verrassing te staan. We gingen niet met zijn 3en maar met 4 mensen de Gids had een vriend mee en deze is fotograaf! Ja ja, je raad het nooit hij wil voor zijn studio een expositie houden en hier had hij wat meer foto's van Nepal voor nodig. Nu is de leuke verrassing dat wij ook alle foto's kijgen en ze zijn echt prachtig.
Meteen de eerste avond hebben we de gids Ashok duidelijk gemaakt dat we het leuk vinden om voortaan met zijn 4en te eten, want dit is niet de gewoonte.
Dus ook gelijk die avond zijn we gaan dobbelen en dit is een hele tijd een rode draad geweest tijdens de trekking de competitie was hoog!

Dag 1. om 8 uur op pad en om 17.00 uur waren we op de plek waar we verbleven. Het laatste uur hebben we regen gehad echt dat hollandse shit weer!
Na zo 1 uur lopen in die morgen, hoorde ik al achter me; Miran ik haat dit, waarom gaan we ook al weer 2 weken lopen?? Aan het einde van die dag had Irene ook een stuk of 10 blaren dus kan me voorstellen dat ze er even doorheen zat.
Daarbij was de douche ook niet geweldig.
Gelukkig heeft ze dag 2 de knop om kunnen zetten. Deze dag was ik aan de beurt, wat een rot dag.
Het zou 6 uur lopen zijn, maar het werden er 9. En daarbij de weg was vreselijk alleen maar trappen of losse stenen waar we overheen moesten.
Dit vond mijn enkel een hel, maar gelukkig begon het met regen tijdens de lunch en werd het minder toen vertrokken om door te gaan. Maar toen we eindelijk aangekomen waren in het guesthouse bleek er geen warm water te zijn.
Gelukkig is onze gids zo lief geweest om en bucket heet water te regelen. Hierdoor kon ik in de kou toch nog mijn haar wassen! Maar ja het is wel heel prehistorisch.
Goed met volle moet op naar dag 3. Tja we vinden het uiteindelijk vast mooi.
Vanaf deze dag het ik alleen maar genoten. Het was wel weer een lange dag lopen zo een 6 uur zijn we bekende van Kathmandu tegen gekomen. Best grappig hoe je in 4 dagen in Kathmandu al locals kan leren kennen en je deze dan ook herkend, want dat is het moeilijke. Al die spleedogen lijken op elkaar!hihi.
Op naar dag 4 Dit was een korte wandeling, maar ik moest zo nodig naar de wc... Tja en het was geen plasje wat je zo achter een boompje kan doen. Dus dit was de rede waarom ik stevig door liep. Geen lunch hup door naar Pisang!
Eindelijk bij het hotel aangekomen naar de wc. Jippie, het is, het is een schietgat!!!
Goed wat moet dat moet. Daarna nog naar boven geweest, de berg op om eens te kijken in een tempel.
Toen een rustige wandeling naar Manang. Alleen de avond ervoor had de gids de blaren van Irene doorgeprikt met en draadje, zodat het vocht er langzaam uit kon lopen, maar dit betekende wel veel pijn voor Ireen. Na zoeen 5 uur lopen zijn we aangekomen in Manang.
Na het avond eten voelde Ireen zich niet zo lekker lekker vroeg naar bed.
Helaas was het de volgende dag nog niet beter, misselijk en buik krampen heeft haar de hele nacht wakker gehouden. Gelukkig was dag 5 een rustdag.
Ik heb nog wel een beetje rond gehobbeld naar een paar uitzichtpunten.
Dag 6 was een barre tocht. Kort maar 4 a 5 uur, maar het sneeuwde de hele dag. Deze dag hebben we in totaal 500 m gestegen.
Voor Irene was het vreselijk de pannekoek van de ochtend is er in stukjes uitgekomen. Bij het hotel is ze gelijk het bed in gedoken met 2 kruiken, want koud was het! Ik heb die avond lekker zitten kaarten je moet toch iets.
De volgende dag zouden we daar blijven, want ze moest eerst aansterken om verder te kunnen gaan.
Maar dag 7 was niet beter!!
We moesten beslissingen maken...
1) te paard de berg op.
2) met een helikopter terug.
Bijde geen leuke oplossing, maar als ze sterk genog zou zijn om op en paard te zitten zou dit betekenen dat ik in 1 dag 1100 m zou moeten stijgen. Dat is te gevaarlijk dus om 2 uur besloten dat ik alvast naar de volgende plek zou lopen.
Dit betekende dat ik dag 8 alleen met de fotograaf de pass over moest!
Dus het gevaarlijkste van de tocht hebben we zonder gids gedaan, toch best leuk!
Dag 8 vroeg op om 4 uur 's ochtends. Best een ervaring om in het donker een berg te beklimmen.
Alleen die tocht was zo zwaar dat ik echt voetje voor voetje aan het lopen was. Ik kwam echt niet meer vooruit! Ik heb zelfs staan slapen op mijn stok en met mijn ogen dicht verder gelopen. Het was zo koud dat mijn hand zeer deed in mijn handschoenen het was nl. -15!!!!!!!!!!!
Eindelijk boven om 10 uur toen nog een 5 uur naar beneden zo een 1800 m dalen!! Ja dat veroorzaakt natuurlijk pijn in de knieen en bovenbenen.
Volgende dag bleek dat Ireen toch te paard komt, maar dit betekende dat ik nog een dag in Mustang moest blijven. Maar ik moet zeggen dat ik dat niet zo erg vond, want er was daar veel te zien.
Dus Dag 9 lekker daar rond gehangen naar de tempel en een klein oud plaatsjebezocht met Tebettaanse invloeden.
Gelukkig is Irene die avond gearriveerd. We hebben samen gefeest!
Hoewel de hete douche iets te warm was heeft Irene zich goed hersteld.
Ze was namelijk een soort van flauw gevallen. We hebben haar suiker kunnen voeren en zelf heeft ze cola gedronken. maar de schrik zat er natuurlijk goed in!
Dag 10 een landrover, bus en bus rit gemaakt. om in een dorpje uitgekomen waar een hotspring is! Dit was lekker genieten.
Die dag daarna ook lekker vis gegeten.
Dag 11 weer en busrit naar Pokara helemaal leuk daar lokaal gegeten en wezen poolen!
We hebben ons daar helemaal kunnen verzorgen, want er was een normale hete douche.
Terug in Kathmandu zijn we eerst gaan shoppen! Erg rot. Het is hier kouder en kouder dus winterkleren zijn noodzakelijk!
Foto's ga ik er niet meer opzetten, want dat duurt hier echt veel te lang.
Ik weet nog niet of ik nog veel meer verslagen ga schrijven, want ik zie jullie snel weer!!
Ik heb er zo een zin in om jullie te zien!
Mis jullie dikke knuffel en dus tot snel