Hallo Diana en Irene

He he na een weekje rennen nu even iets meer rust hoop ik....
Mijn vlucht is heel goed gegaan. Ik was nog een beetje bang gemaakt door t meisje van new York... Ze had me vertelt dat om Colombia in te kunnen je ook een vaste einddatum moet hebben! Tja dat heb ik niet dus op hoop van zegen!
Maar in Medellin gaat alles perfect, ze zijn het enige land wat mijn aansteker in de handbagage gevonden had! Later begreep ik waarom, zoals Diana vertelde: vanuit daar werd vroeger de meeste coke het land uit gesmokkeld dus zijn daar de controles nog scherper!
Mmm goed dat ik dat niet al van te voren weet denk ik dan, want je wordt daar toch een beetje zenuwachtig van.

Toen ik aankwam in Bogota ben ik naar Diana gaan zoeken, nergens te vinden. Na heel veel moeite om internet te krijgen een berichtje kunnen sturen via Facebook en ze reageerde super snel! Tja door mijn tussenlanding in Medellin kwam ik op domestic aan. Na even gekletst te hebben keken we op het scherm voor Irene, wat....... Ze is al geland! Diana helemaal in de stres oh dan is ze er vast allang! Ik maakte me niet zo druk, ik weet dat Irene zich niet laat ophaasten dus ze zal wel rustig aan doen bij de douane. Helaas t was iets anders dan ik verspelde... Ze mocht t land niet in omdat ze geen verblijfadres had. Ja hoor t zal eens goed gaan hahaha, onderhand was ze doorgestuurd naar de politie. Hier gelukkig internet en op dezelfde wijze als ik contact gekregen met Diana: lang leven Facebook!!
Eindelijk herenigd, snel een hapje halen voor thuis. Er waren twee vrienden bij Isak ('t vriendje) en Natalie (beste vriendin). We kregen gelijk een vuurdoop in het verkeer in bogota Isak reed nog redelijk rustig, want toen hij thuisgebracht was kroop Natalie achter het stuur. Nou hoe ze praat zo rijdt ze ook, oei levens gevaarlijk! Auto's afsnijden, pittig rijdend door de bocht en bijna door rood....tja t was een spannende rit!
Aangekomen 12 hoog bij Diana thuis hebben we gezellig met z'n alle van hapjes zitten smullen. Toen ik op de klok keek was het ineens 2:30 oei snel naar bed, want om 7 uur ging de wekker! We hebben best veel gedaan, eerst naar de orgieën tuin wat echt super mooi was. Maar mam ik vond de tuin in Singapore mooier, dus je hebt niets gemist.
Daarna proberen te pinnen tja das leuk als er geen maestro op staat gaat ie t echt niet doen! Dan maar eerst lunchen een crêpe met stoofvlees heerlijk hè marjolein, door jou heb ik dat leren eten ;-) hierna zijn we gaan kijken voor een simkaart nou nou wat een gedoe! Irene wou met internet ik niet. Uiteindelijk had ik mijn telefoon niet bij me. We willen 1 sim kaart proberen in irene d'r telefoon die bleek het dus niet te doen, maar omdat hij actief was moesten we deze betalen en voor het gemak ook de andere sim kaart, want per ongeluk was deze ook geactiveerd, nou het stoom kwam uit onze oren. Maar goed die avond bleek het te werken in onze telefoon.
Ook konden we in de supermarkt pinnen dus eindelijk geld opzak, wat is dat toch vervelend om geen geld te hebben! Diana gelijk terug betaald, want we hadden ook al een vlucht laten boeken door haar.
Die avond hebben we een heerlijk avondje uit gehad in Carne de Rez. Dit is the place to be in Bogota... Het is meer dan een half uur rijden. Tja wat moet ik er van vinden? T is echt een plek voor de hogere klasse en ik voel me daar niet helemaal fijn tussen. Je ziet allemaal rijke mannen met jonge prachtige Colombiaanse dames en dat voelt voor mij niet heel goed. Natuurlijk bij binnen komst kregen we een tikilla shot en werden we door gestuurd want we hadden gereserveerd, maar omdat we zo laat waren was ons tafeltje weggegeven. We zijn toen buiten gaan zitten met onze jassen aan, want fris was het. We kregen de menu kaart van 62 pagina's die irene en ik braaf gingen bestuderen terwijl Diana zei 5 min, ik ga even dansen ok ;-) !!
Nou iedereen zijn keuze gemaakt irene vis ik een mixed gril. Gelukkig had Diana een paar voorgerechtjes besteld, want mijn gerecht kwam maar niet. Bleek deze niet besteld te zijn! Een excuus was er maar verder niets geen gratis drankje of iets... Goed na 1/3 vis gekregen te hebben van irene had ik prima gegeten.
Hierna kwam het feest we zijn naar binnen gegaan en ik heb er heerlijk op los gedanst!!! Zo erg dat we ineens in een kringetje stonden te dansen met een oudere vrouw. Ze vond het zo leuk dat we de dansvloer overgetrokken werden en aan haar zoons werden voorgesteld. Waarop zij puffend en wel, opstonden en gedag zeiden, maar weer gingen zitten om verder te kletsen, dus zo konden irene en ik er weer tussenuit piepen.... Om 3:30 lagen we eindelijk in bed.

De volgende dag om 9 uur weer op... Want we zouden naar het goud museum gaan Del Oro, museum Botero en het uitzicht punt Honserata maar helaas, Diana had een lekke band doordat ze na Carne de Rez op de terug weg op de snelweg door een gat in de weg was gereden. Hier protesteren de jongeren onder andere voor het is een van de grote ergernissen. de mensen betalen belastinggeld, maar uiteindelijk is het hier nog steeds corrupt. t geld wordt niet gebruikt voor wat het bedoeld is. het protesteren doen ze door verfballen op belangrijke gebouwen te gooien.
T goud museum hebben we bezocht best interessant, maar na 1,5 uur had ik het wel gehad. Hierna zijn we naar het andere museum gaan lopen, maar we werden een beetje afgeleid door allemaal legermannetjes die in een rij stonden om een uitreiking te krijgen want de familie stond tegenover hun. Ook was er een prachtige optocht met muziek en klikkende schoenen.
Toen we eindelijk bij het museum Botero kwamen werd t natuurlijk net gesloten. Toen zijn we maar een lekker Ajiaco santafereno (soepje) gaan eten, voor mij was de smaak als erwtensoep. Die avond hebben we onze tas ingepakt om de volgende dag te vertrekken naar Zipaquira.

In de ochtend moesten we een paar dingen regelen: geld storten voor de tour naar cano cristales. Pinnen en de telefoon opwaarderen, nou niet zo moeilijk denk je dan toch? Nou we zijn van 10:30 tot 12:00 bezig geweest hiervoor. 5 banken afgelopen en of we konden maar 300.000 pinnen wat nog geen honderd euro was of het apparaat deed t gewoon niet!
Al hopend dat het niet was afgeschreven! Uiteindelijk even tijdig opgegeven. Nog even voor Jairo ( de broer van Diana, die ons vandaag rond reed) naar de garage geweest. Dus uiteindelijk vertrokken we naar Zipaquira 13:30.
Om 14:30 kwamen we aan en zijn toen eerst de tour gaan doen door de zoutmijn kathedraal. Maar eerst naar de wc, want ik had allemaal krampen.... Oei neeee, ja hoor diarree. Balen, maar tja t ticket had ik al dus toch maar proberen.... Nou t is me gelukt maar vraag niet hoe ik voelde me vreselijk beroerd. Na het tweede bezoek aan de wc ging het een stuk beter! En heb ik zelfs een beetje kunnen genieten van de kerk. Ik moet zeggen nadat ik de informatie film had gezien begon ik pas respect te hebben voor de ondergrondse kerk. Hoe ze het zout eruit gehaald hadden, maar ook t neerzetten van de kruizen wat tonnen weegt. Wat wel heel jammer is dat het de vraag is of deze kerk nog bestaat over 250 jaar, want elk jaar zakken de tunnels en de kerk een beetje in elkaar.
Daarna zijn we heerlijke lasagne gaan eten bij de ouders van Diana met een zalige salade die ik al in maanden niet gegeten had, de diarree was in een keer over! Haha
Hiervoor nog even de telefoon opgeladen wat heel makkelijk verliep, maar weer het pinnen wou niet lukken. Nu was het deze maandag ook pay day dus de hele dag waren er rijen bij de bank!
Eindelijk op de terug weg in Bogota gaan pinnen en daar lukte het joehoe!
Het moest lukken, want we zouden die nacht om 3 uur vertrekken om naar cano cristales te gaan en daar moesten we de andere helft betalen. Dus geld moesten we hebben.