Cano cristales, de kleuren rivier!Dit moet je leze

Om 3 uur op naar Villaviciencio, nou dat was een ervaring weer de lieve Jairo ging ons brengen . We hebben allebei Irene en ik geprobeerd om 2 uur te slapen in de auto, maar helaas t is me niet echt gelukt. Vooraf aan deze reis hebben Irene en ik goed gesproken over deze trip. Ik vond t namelijk te veel geld 400 euro voor 3 dagen en 2 nachten. Maar al met al schijnt het gebied toch wel heel bijzonder te zijn. Mijn conclusie na deze trip: t is het geld zeker waard! Wat een mooie tijd daar alleen onze voorbereiding waren iets minder haha.
Op het vliegveld in Villaviciencio hebben we eerst de man ontmoet die de tussen persoon was via Diana, hij heeft ons met onze bagage geholpen. We moesten zelfs ook ons zelf wegen, dit om het vliegtuigje in balans te houden. Er kunnen namelijk maar 6 personen in t vliegtuig. Dus iedereen kreeg een plekje aangewezen en op naar het gebied Macarena. De FARC heeft dit gebied vrijgegeven voor toeristen. Het gevolg hiervan is dat het leger er gestationeerd is om de veiligheid te kunnen garanderen. Dit blijkt dat de bevolking er ook niet altijd blij mee is, want ook zij zijn ook niet altijd even vriendelijk of zelfs corrupt.
Je kan hier als toerist alleen naar toe komen met een vliegtuig, want met de auto rij je door hét gebied van de FARC en ondanks dat het nu wel wat rustiger is is het niet veilig.
Het vliegtuig was een beleving opzich, een prachtig uitzicht helemaal helder. Maar het schommelde zo dat ik gewoon mijn ogen niet open kon houden.
Aangekomen opzoek naar Humberto, waarvan we dachten dat dat de gids zou zijn. Dit bleek ook een tussen persoon te zijn, want Walter was onze gids! En een goede ook bleek wel. De eerste vraag is wil je eerst naar het hotel of kunnen we gelijk door? Natuurlijk wouden we ons even omkleden en onze spullen daar achter laten. Toen we op slippers verschenen kwam er een bezorgde blik op zijn gezicht... Jullie hebben echt waterschoenen nodig. Oei tja die hebben we niet, nou voor 10-15000( :2 zijn euro's) kan je die hier kopen. Goed bijna crocs gekocht, maar t zijn mooie blauwe schoentjes geworden. Na wat pleisters plakken konden we dan eindelijk gaan wandelen. We hadden geen programma gekregen en dus geen idee wat ons te wachten staat. Nou de eerste dag gelijk een stukje wandelen eerst naar de rivier en daarna langs de rivier waar we geluncht hebben heerlijke kip met rijst en rozijnen! Daarna zijn we uit gekomen bij een prachtige waterval. Ik heb hier weer een droom waargemaakt! Ik heb achter de waterval doorgelopen! Helemaal happy en voldaan we hadden geen bikini mee dus dan maar in al mijn kleren! Haha hierna nog bij en ander stukje gaan zwemmen. Het werd maar later en later en na de auto nog de boot terug naar het dorp, we kwamen na 18 uur aan en dat was een probleem. T leger mag dan schieten als er iets op t water aankomt gelukkig hebben ze dat niet gedaan en werden we alleen aangesproken op het laat zijn.
Goed na een lekkere koude douche begeleid door Walter naar het tentje waar we moesten eten. Hier konden we kiezen uit kip, vlees of vis. T is vis geworden. Terwijl we aan het eten zijn is er toch een hoos bui!! hierna mochten we door de regen en plassen naar huis lopen. Die avond eindelijk eens vroeg naar bed!

Maar de hele nacht heeft het geregend eerst naar het ontbijt waar ireen een heerlijke vis soep had met de left overs van de vorige dag en ik lekker gekookt ei had met zoet brood. We maakten ons een beetje zorgen of we wel naar de rivier kunnen, door al die regen. Want als het water te hoog staat is dat te gevaarlijk. T is niet voor niets dat onze gids vanaf het begin met een kluit touw op zijn rug loopt! T weer is zeer onvoorspelbaar en als t echt begint te regenen kan het water ineens heel hoog komen en zou hij mensen kunnen redden met het touw, geruststellend toch?
Maar goed uiteindelijk gelukt t water was iets hoger, maar veilig genoeg om te gaan. Maar daarvoor nog een heel waardevol gesprek gehad in de auto naar de rivier:
We zaten in de auto met een Colombiaanse vrouw, ze is kunstenaar en kwam heel open over dus ik vroeg haar op een gegeven moment naar de FARC.
Wat heeft de FARC in jouw leven betekend? Oei even een stilte ze keek wat schuchter om zich heen, maar stak toen toch van wal... Nou voor mij persoonlijk? Tja mijn schoonboer is overleden. Hij werkte voor een compagnie in het platteland. Hij werd ontvoerd en ze hebben toen dus losgeld gevraagd bij de compagnie, maar helaas ze vonden dat de compagnie te lang over het geld overmaken deed en toen hebben ze hem vermoord. T is heel erg dat het zo moet lopen, want vroeger had de FARC goede idealen, waar ik echt nog wel achter stond. Maar eerst door het verkopen van cocaïne en toen door het ontvoeren van mensen kregen ze gewoon te veel geld en dus te veel macht om zaken te kunnen regelen. Hierdoor zijn ook andere groeperingen hun voorbeeld gaan volgen, want ook zij wouden genoeg geld hebben om hun gebied te kunnen verdedigen en daarvoor heb je wapens nodig. Al met al is het een corrupt zooitje.
Onze volgende vraag was; maar hoe wisten ze dan wie er geld heeft en wie niet? Overal waren er mensen van bijv. de FARC zij wisten wie er een eigenaar was van een zaak of welke zoon bij welke familie hoorde. Dit is ook waardoor het latig is om er over te praten, je weet nooit waar je goed aan doet. Ik moet ook zeggen dat ondanks dat we in het Engels aan het praten was en we wisten dat niemand verder Engels begreep ze toch zachter ging praten. Heel interessant, maar veel meer durfde we voor haar maar niet te vragen.

Wel dacht ik ineens terug aan het verhaal van Diana en Jairo hun vader zat in het leger en was gestationeerd in het zuiden van Colombia, Leticia, hij en zijn kinderen moeten ook heel wat hebben meegemaakt. Maar ook daar werd hier niet zomaar over gesproken.

Goed weer even terug naar de orde van de dag:
Wat bleek na weer een prachtige tocht langs de rivier en door het bos aangekomen bij ook een prachtige waterval! Onze gids durft er af te springen, maar ik heb dat niet aan gedurfd! We hebben het wel voor elkaar gekregen dat iedereen t water in ging en iedereen heeft aan de voet van de waterval gestaan. T water wat naar beneden kwam had een enorme kracht als je zat kon je een lekkere massage hebben op je rug en als je stond verloor je bijna je broekje en je topje, maar wel super lol gehad. De lunch was een gebakken visje, wat niet echt heel veel voorstelde hij was iets te lang gebakken.
Hierna was het bijna 2 uur terug lopen, maar ik vond dat dit voorbij vloog.
Gelukkig waren we dit keer optijd terug in het dorp. Daarbij zou het hele dorp uitlopen voor de voetbal wedstrijd Medellin tegen Bogota. Je kon wel merken dat er meer aanhangers waren voor Medellin. De gids vertelde ons dat hij bijv. voor Medellin was omdat ze een sportiever publiek hebben, niet zo gewelddadig! Uiteindelijk op de kamer heb ik de voetbal wedstrijd gekeken en Irene een verslag geschreven. Ook kwamen we er toen achter dat ondanks de regen en de wolken Irene toch iets te veel zon op haar huid had gekregen... Au!

De volgende en laatste dag nog een prachtige tocht gemaakt! We zijn langs een uitkijkpunt geweest en daarna nog een beetje zitten badderen in de rivier. Het was wederom een prachtig plekje, met mooie kleuren en prima weer.
Hierna terug naar het dorpje om onze laatste lunch te kunnen krijgen jawel.... Gehaktballen met bietjes! Mmm super lekker!!! Helaas zat er ook een vage salade bij, met stukjes vet van een rib, die heb ik lekker laten liggen!
Daarna tas pakken en de gids een fooi geven.
Zo schattig!! T was misschien ook wel een beetje veel maar t wam op zo'n 20-25 euro terecht. Toen we de deur dicht deden en hij dus blijkbaar in zijn hand keek van wat hij had gekregen toen hoorden we.... Hoei een kreet van blijdschap! Later hebben we toch gevraag wat een redelijk maand salaris is voor hun daar en zo vertelde hij ons dat dat tussen de 7- 30 euro ligt. Tja begrepen wij dat hij blij was!! Hierna ons vliegtuigje pakken die heel wat minder in evenwicht was dan de vorige vlucht. Een wonder hoe goed het ging bij de landing!! Hierna tas opgehaald en opweg naar Bogota. Tja en toen kwam mijn reis ervaring weer van pas! Bij het vliegveld wouden de taxi's ons naar het busstation brengen voor 18.000, maar ik wist dat de prijs zou moeten liggen tussen 10.000-15.000. Dus vriendelijk bedankt en op pad naar een andere straat waar lokale taxi's rijden en ja hoor een alleraardigst jongen bood ons een rit aan voor 10.000 cop (Colombiaanse peso's), maar ik verstond het verkeerd en ik zei nee 12.000, nee 10.000. En toen ik ging nadenken over wat hij nou zei.. Verstond Irene 10.000 dus wij gingen akkoord met deze rare manier van onderhandelen.
Vervolgens aangekomen bij de bus vertelde hij ons ook nog dat we niet meer dan 20.000 cop. mochten betalen. Goed al met al in de bus om 16:00 dus om 18:00 zouden we arriveren in Bogota, helaas werd dit 20:00. Vervolgens even een magnetron maaltijd gehaald en onze tas ingepakt, want de volgende ochtend was onze vlucht naar Cartagena.