De laatste keer Bogota

Terug in Bogota, echt veel later dan we hadden gepland.
Irene en ik durfde Diana niet eens meer te bellen. Dus we zijn gewoon maar naar het huis van Diana gegaan en hebben daar maar aangebeld. En ja hoor daar kwam ze in haar piama en slippers naar buiten en het was echt heel koud!

Na wat laat naar bed de volgende dag er vroeg uit, wasje draaien en skypen. Daarna in de middag met de metrobus naar Monserrate nog een klein stukje lopen om met de teleférico helemaal omhoog te gaan t was best duur, t beste kan je op de zondag gaan want dan is het de helft van het geld, nu was het rond de 9 euro.
Maar ik vond het wel geweldig! We hadden al wat plekken in de stad bezocht en hierdoor was het nog leuker om gebouwen en parkjes van de stad te herkennen!
Ook merk ik doordat ik hier met een Colombiaan in gesprek was dat ik echt wel behoorlijk wat Spaans kan. Natuurlijk niet hoog geschoold, maar met simpele woorden en zinnen in woorden, kom ik best een aardig stukje!
Na hier wat mooie film en foto opnames gemaakt te hebben, zijn we naar beneden gegaan. En zijn we gek genoeg aan ons laatste avond maal begonnen in crêpes en wafels! Een aanrader als je in Colombia bent, het is niet typisch maar een goede afwisseling en de firma heeft in meerdere steden een vestiging.
Vervolgens naar huis, daar zaten Jairo en Sandra aan de pizza! Mmm daar had ik ook zo'n trek in en deze heb ik toen ook nog besteld, maar 1 punt, geen hele pizza hahaha. We hebben nog wat zitten kletsen over de geboorte plaats van Sandra, welke Irene en ik hebben bezocht, de naam Curiti.
Vervolgens hebben ze mij geholpen met vertaling om voor het eerst in mijn leven echt te gaan couchsurfen. Ik hoop met deze oproep dat daar iemand op zou reageren!
De volgende dag werd ik ziek wakker, ik was die nacht heel onrustig geweest en ik werd echt duizelig wakker! Ik denk dat het allemaal te maken had met spanningen en oververmoeidheid. We hebben de laatste dagen best veel gedaan en Irene gaat vandaag ook vertrekken. Het gevolg is dat ik dus weer alleen verder moet reizen en ik denk dat dat alles bij elkaar me een beetje te veel is geworden. Ik heb geprobeerd om mijn ogen nog te sluiten, maar daardoor raakte ik eigenlijk nog meer in paniek! Alles begon te draaien zelfs mijn ogen als ik mijn oogleden er overheen sloot. Goed al met al heb ik me rond het middaguur onder de douche gesleept, zodat ik er wat frisser uit zou zien op Skype voor Pat en zodat ik met Irene in ieder geval mee kon lopen naar de taxi. Helaas was het afscheid wat moeilijk maar gelukkig heb ik die avond afleiding gevonden in het koken! Die avond heb ik voor het eest van mijn leven hutspot gemaakt. Dit omdat ik iets typisch Hollands wou maken voor Diana, Jairo en Sandra. Helaas was Isaac er niet bij, want hij was ziek, hij zou me nog wat tips geven over Cali aangezien hij daar een aantal jaren heeft gewoond. Die avond nog een hostel geboekt. hierna een prachtig persoonlijk cadeau gekregen van Diana: een ketting die in cartegena gemaakt woorden! De volgende ochtend vroeg op pad naar het bus station. Ik had het idee dat als ik om 8 uur de bus zou nemen ik er echt wel om 16:00 uur zou zijn. In de bus werd duidelijk dat dat pas 19:00 uur zou zijn.
Gelukkig had deze bus wifi, want daardoor heb ik de uitnodiging van Julian binnen gekregen! Hij wou me met alle plezier ontvangen, ik heb contact kunnen opnemen per email en alles was zo geregeld. Toen moest ik natuurlijk het hostel nog afzeggen...dit was ook geen probleem. Hoe het verder in Cali verloopt dat horen jullie snel...